uitleg actie

[IngridL]

Wij zijn niet ongeduldig Ans , maar vrijdag na 24.00 uur is het zaterdag 20 december

[Ans]

Wij zijn niet ongeduldig Ans 😉, maar vrijdag na 24.00 uur is het zaterdag 20 december 😀

ha daar had ik nog niet aan gedacht
strak plan!

Groetjes Ans

[vingerhoedje]

Heel veel plezier in Engeland Lenie.
Dames, dames, nieuwgierig?
Hoe bedoelen jullie ? HELEMAAL NIET!!!!
Ha ha. Ik tel de uren , maar ik denk niet dat ik vanavond tot 12 uur wakker kan blijven ,
dus wordt het toch morgenochtend.
Of is er een speciale tijd afgesproken?

[Lenie]

niet ik maar onze snowBunny is naar Engeland
nog 1 nachtje slapen en de pakjes gaan open.

[Ans]

En daar zit ik dan
Doosje op tafel fotocamera erbij en nu nog even wachten
Wie heeft dat ook??

Groetjes Ans

Pppffftttt wat duurt dat lang zeg

[Gethtrien]

0hh jullie zijn al net zo erg, ik keek net op de klok, jeetje wat kruipt de tyd. LOL

[hama]

Dames ik heb zojuist de topic aangemaakt, door omstandigheden lukt mij dat morgen niet dus ga uw gang en posten maar

[Elisabeth]

Hahaha, hier heb ik echt plezier in. Vindt dit superleuk.
En denken jullie nu echt dat de dames met de camera echt wachten tot 12 uur vannacht om het open te maken en een foto te maken?

Ik zie ze al in gedachten zitten. Envelop of doosje op tafel. Ogen gericht op het wonder wat pas na 12 uur geopend mag worden. Camera in de rechterhand rustend op tafel. Met de linker moede hoofd (van het wachten) ondersteunend en maar staren en je inhouden en denken, zal ik wel of niet? Nee mag niet. Ja maar even gluren, nee gaan we niet doen. Echt niet? Nee echt niet.
En maar letten op de klok. Schaar, keukenmesje liggen klaar voor de slacht van de envelop.
En dan om 12 uur. Opspringend, de stoel slaat ervan achterover. Trillende handen, ogen die flitsen over het meegeleverde kaartje of briefje wordt vluchtig gelezen. Is natuurlijk net zo belangrijk als de verrassing in het pakje, maar nu even niet. Dat komt straks, eerst het pakje. Dan is het lange wachten voorbij. En de spanning. Pfff, het is over. En het pakje wordt ontbloot en naakt onthuld zich het al dagenlang verborgen wonder. Wat zit erin. Wat, wat, wat?????
Dan een oerkreet van in uren, dagen opgebouwde spanning, manlief springt omhoog, wat, wat???? Afstandbediening vliegt op en verdwijnt onder de zetel of de bank (jullie weten wel, zit op de bank en het zapt.....).

Spanning slaat om in het aangename wat we lang geleden hadden als kind, toen cadeautjes echt nog een verrassing waren en je niet wist of je echt kreeg waar je van droomde.
Spanning slaat om in bewondering, we kijken en genieten en dankbaar en blij zijn we met de moeite die iemand (voor ons) gedaan heeft.
Dan lezen we echt het kaartje of briefje en komt het moment van rustig genieten. En weer kijken en lezen.
Heerlijk zijn die momenten. Even weer dat gevoel hebben. En blij zijn dat we dit weer samen gedaan hebben, even zorgen voor een dankbaar gevoel. En dan zit je aan de tafel met het cadeautje wat iemand voor je bedacht hebt, genietend en beseffend hoe rijk je dit maakt. Een presentje van iemand die je niet kent, maar die toch maar de moeite neemt. Jij hebt die moeite en tijd ook genomen, maar dat verdwijnt op het moment als je je pakje open maakt. Wat iemand voor jou maakte is veel belangrijker.
Even weer terug naar dat gevoel van toen, als kind.

Hanny, alsjeblieft open de topic met 'hier te plaatsen brievenbus swap'. Dan kunnen de dames de foto kwijt.

[Ans]

Ik heb de foto klaar maar waar moet ik er mee heen

Groetjes Ans

[Elisabeth]

Hahaha, hier heb ik echt plezier in. Vindt dit superleuk.
En denken jullie nu echt dat de dames met de camera echt wachten tot 12 uur vannacht om het open te maken en een foto te maken?

Ik zie ze al in gedachten zitten. Envelop of doosje op tafel. Ogen gericht op het wonder wat pas na 12 uur geopend mag worden. Camera in de rechterhand rustend op tafel. Met de linker moede hoofd (van het wachten) ondersteunend en maar staren en je inhouden en denken, zal ik wel of niet? Nee mag niet. Ja maar even gluren, nee gaan we niet doen. Echt niet? Nee echt niet.
En maar letten op de klok. Schaar, keukenmesje liggen klaar voor de slacht van de envelop.
En dan om 12 uur. Opspringend, de stoel slaat ervan achterover. Trillende handen, ogen die flitsen over het meegeleverde kaartje of briefje wordt vluchtig gelezen. Is natuurlijk net zo belangrijk als de verrassing in het pakje, maar nu even niet. Dat komt straks, eerst het pakje. Dan is het lange wachten voorbij. En de spanning. Pfff, het is over. En het pakje wordt ontbloot en naakt onthuld zich het al dagenlang verborgen wonder. Wat zit erin. Wat, wat, wat?????
Dan een oerkreet van in uren, dagen opgebouwde spanning, manlief springt omhoog, wat, wat???? Afstandbediening vliegt op en verdwijnt onder de zetel of de bank (jullie weten wel, zit op de bank en het zapt.....).

Spanning slaat om in het aangename wat we lang geleden hadden als kind, toen cadeautjes echt nog een verrassing waren en je niet wist of je echt kreeg waar je van droomde.
Spanning slaat om in bewondering, we kijken en genieten en dankbaar en blij zijn we met de moeite die iemand (voor ons) gedaan heeft.
Dan lezen we echt het kaartje of briefje en komt het moment van rustig genieten. En weer kijken en lezen.
Heerlijk zijn die momenten. Even weer dat gevoel hebben. En blij zijn dat we dit weer samen gedaan hebben, even zorgen voor een dankbaar gevoel. En dan zit je aan de tafel met het cadeautje wat iemand voor je bedacht hebt, genietend en beseffend hoe rijk je dit maakt. Een presentje van iemand die je niet kent, maar die toch maar de moeite neemt. Jij hebt die moeite en tijd ook genomen, maar dat verdwijnt op het moment als je je pakje open maakt. Wat iemand voor jou maakte is veel belangrijker.
Even weer terug naar dat gevoel van toen, als kind.

Hanny, alsjeblieft open de topic met 'hier te plaatsen brievenbus swap'. Dan kunnen de dames de foto kwijt.

Lees in mijn stukje "Ans", die zat zo aan tafel. Ze kon niet wachten. Ik heb me toch een lol. Staat Anton zijn stoel nog Ans?

[Ans]

Hahaha, hier heb ik echt plezier in. Vindt dit superleuk.
En denken jullie nu echt dat de dames met de camera echt wachten tot 12 uur vannacht om het open te maken en een foto te maken?

Ik zie ze al in gedachten zitten. Envelop of doosje op tafel. Ogen gericht op het wonder wat pas na 12 uur geopend mag worden. Camera in de rechterhand rustend op tafel. Met de linker moede hoofd (van het wachten) ondersteunend en maar staren en je inhouden en denken, zal ik wel of niet? Nee mag niet. Ja maar even gluren, nee gaan we niet doen. Echt niet? Nee echt niet.
En maar letten op de klok. Schaar, keukenmesje liggen klaar voor de slacht van de envelop.
En dan om 12 uur. Opspringend, de stoel slaat ervan achterover. Trillende handen, ogen die flitsen over het meegeleverde kaartje of briefje wordt vluchtig gelezen. Is natuurlijk net zo belangrijk als de verrassing in het pakje, maar nu even niet. Dat komt straks, eerst het pakje. Dan is het lange wachten voorbij. En de spanning. Pfff, het is over. En het pakje wordt ontbloot en naakt onthuld zich het al dagenlang verborgen wonder. Wat zit erin. Wat, wat, wat?????
Dan een oerkreet van in uren, dagen opgebouwde spanning, manlief springt omhoog, wat, wat???? Afstandbediening vliegt op en verdwijnt onder de zetel of de bank (jullie weten wel, zit op de bank en het zapt.....).

Spanning slaat om in het aangename wat we lang geleden hadden als kind, toen cadeautjes echt nog een verrassing waren en je niet wist of je echt kreeg waar je van droomde.
Spanning slaat om in bewondering, we kijken en genieten en dankbaar en blij zijn we met de moeite die iemand (voor ons) gedaan heeft.
Dan lezen we echt het kaartje of briefje en komt het moment van rustig genieten. En weer kijken en lezen.
Heerlijk zijn die momenten. Even weer dat gevoel hebben. En blij zijn dat we dit weer samen gedaan hebben, even zorgen voor een dankbaar gevoel. En dan zit je aan de tafel met het cadeautje wat iemand voor je bedacht hebt, genietend en beseffend hoe rijk je dit maakt. Een presentje van iemand die je niet kent, maar die toch maar de moeite neemt. Jij hebt die moeite en tijd ook genomen, maar dat verdwijnt op het moment als je je pakje open maakt. Wat iemand voor jou maakte is veel belangrijker.
Even weer terug naar dat gevoel van toen, als kind.

Hanny, alsjeblieft open de topic met 'hier te plaatsen brievenbus swap'. Dan kunnen de dames de foto kwijt.

Lees in mijn stukje "Ans", die zat zo aan tafel. Ze kon niet wachten. Ik heb me toch een lol. Staat Anton zijn stoel nog Ans?

Elly ik heb je een pm gestuurd maar deze had ik wel door hoor hihi
Ik heb net de schilder gebeld moet morgen ff een nieuw raam plaatsen

Groetjes hihi

[Hilde]

Hahaha, hier heb ik echt plezier in. Vindt dit superleuk.
En denken jullie nu echt dat de dames met de camera echt wachten tot 12 uur vannacht om het open te maken en een foto te maken?

Ik zie ze al in gedachten zitten. Envelop of doosje op tafel. Ogen gericht op het wonder wat pas na 12 uur geopend mag worden. Camera in de rechterhand rustend op tafel. Met de linker moede hoofd (van het wachten) ondersteunend en maar staren en je inhouden en denken, zal ik wel of niet? Nee mag niet. Ja maar even gluren, nee gaan we niet doen. Echt niet? Nee echt niet.
En maar letten op de klok. Schaar, keukenmesje liggen klaar voor de slacht van de envelop.
En dan om 12 uur. Opspringend, de stoel slaat ervan achterover. Trillende handen, ogen die flitsen over het meegeleverde kaartje of briefje wordt vluchtig gelezen. Is natuurlijk net zo belangrijk als de verrassing in het pakje, maar nu even niet. Dat komt straks, eerst het pakje. Dan is het lange wachten voorbij. En de spanning. Pfff, het is over. En het pakje wordt ontbloot en naakt onthuld zich het al dagenlang verborgen wonder. Wat zit erin. Wat, wat, wat?????
Dan een oerkreet van in uren, dagen opgebouwde spanning, manlief springt omhoog, wat, wat???? Afstandbediening vliegt op en verdwijnt onder de zetel of de bank (jullie weten wel, zit op de bank en het zapt.....).

Spanning slaat om in het aangename wat we lang geleden hadden als kind, toen cadeautjes echt nog een verrassing waren en je niet wist of je echt kreeg waar je van droomde.
Spanning slaat om in bewondering, we kijken en genieten en dankbaar en blij zijn we met de moeite die iemand (voor ons) gedaan heeft.
Dan lezen we echt het kaartje of briefje en komt het moment van rustig genieten. En weer kijken en lezen.
Heerlijk zijn die momenten. Even weer dat gevoel hebben. En blij zijn dat we dit weer samen gedaan hebben, even zorgen voor een dankbaar gevoel. En dan zit je aan de tafel met het cadeautje wat iemand voor je bedacht hebt, genietend en beseffend hoe rijk je dit maakt. Een presentje van iemand die je niet kent, maar die toch maar de moeite neemt. Jij hebt die moeite en tijd ook genomen, maar dat verdwijnt op het moment als je je pakje open maakt. Wat iemand voor jou maakte is veel belangrijker.
Even weer terug naar dat gevoel van toen, als kind.

Hanny, alsjeblieft open de topic met 'hier te plaatsen brievenbus swap'. Dan kunnen de dames de foto kwijt.

Oh Elly, wat heb je dit mooi geschreven .... ik kreeg een brok in de keel en tranen in de ogen...

[jobi]

Hahaha, hier heb ik echt plezier in. Vindt dit superleuk.
En denken jullie nu echt dat de dames met de camera echt wachten tot 12 uur vannacht om het open te maken en een foto te maken?

Ik zie ze al in gedachten zitten. Envelop of doosje op tafel. Ogen gericht op het wonder wat pas na 12 uur geopend mag worden. Camera in de rechterhand rustend op tafel. Met de linker moede hoofd (van het wachten) ondersteunend en maar staren en je inhouden en denken, zal ik wel of niet? Nee mag niet. Ja maar even gluren, nee gaan we niet doen. Echt niet? Nee echt niet.
En maar letten op de klok. Schaar, keukenmesje liggen klaar voor de slacht van de envelop.
En dan om 12 uur. Opspringend, de stoel slaat ervan achterover. Trillende handen, ogen die flitsen over het meegeleverde kaartje of briefje wordt vluchtig gelezen. Is natuurlijk net zo belangrijk als de verrassing in het pakje, maar nu even niet. Dat komt straks, eerst het pakje. Dan is het lange wachten voorbij. En de spanning. Pfff, het is over. En het pakje wordt ontbloot en naakt onthuld zich het al dagenlang verborgen wonder. Wat zit erin. Wat, wat, wat?????
Dan een oerkreet van in uren, dagen opgebouwde spanning, manlief springt omhoog, wat, wat???? Afstandbediening vliegt op en verdwijnt onder de zetel of de bank (jullie weten wel, zit op de bank en het zapt.....).

Spanning slaat om in het aangename wat we lang geleden hadden als kind, toen cadeautjes echt nog een verrassing waren en je niet wist of je echt kreeg waar je van droomde.
Spanning slaat om in bewondering, we kijken en genieten en dankbaar en blij zijn we met de moeite die iemand (voor ons) gedaan heeft.
Dan lezen we echt het kaartje of briefje en komt het moment van rustig genieten. En weer kijken en lezen.
Heerlijk zijn die momenten. Even weer dat gevoel hebben. En blij zijn dat we dit weer samen gedaan hebben, even zorgen voor een dankbaar gevoel. En dan zit je aan de tafel met het cadeautje wat iemand voor je bedacht hebt, genietend en beseffend hoe rijk je dit maakt. Een presentje van iemand die je niet kent, maar die toch maar de moeite neemt. Jij hebt die moeite en tijd ook genomen, maar dat verdwijnt op het moment als je je pakje open maakt. Wat iemand voor jou maakte is veel belangrijker.
Even weer terug naar dat gevoel van toen, als kind.

Hahaha, ik zag het helemaal voor me. :lol: :lol: :lol:

[vingerhoedje]

Word net wakker.
Had een feestje gisteravond en ben bij thuiskomst en na het afsminken en tanden poetsen direct mijn bed ingedoken.
Hebben jullie je pakje al open gemaakt?
Ik nog niet en aarzel want ik weet niet of het al mag,
Kan me niet langer inhouden of toch nog even wachten????
Brrrr ...........wat een spanning. .
Enne....... Snowbunny veel plezier bij je vriend in Engeland.

Betty

[Marianne66]

Word net wakker.
Had een feestje gisteravond en ben bij thuiskomst en na het afsminken en tanden poetsen direct mijn bed ingedoken.
Hebben jullie je pakje al open gemaakt?
Ik nog niet en aarzel want ik weet niet of het al mag, :lol: :lol:
Kan me niet langer inhouden of toch nog even wachten????
Brrrr ...........wat een spanning. :P :P :P .
Enne....... Snowbunny veel plezier bij je vriend in Engeland.

Betty

Wacht niet langer, maak snel open, en bekijk de foto's en cadeautje van de anderen in de vitrine. En niet te vergeten, plaats zelf ook eenfoto

[IngridL]

Schaam, schaam ik was het een beetje vergeten tot net . Waarschijnlijk te wijten aan mijn verkoudheid ( hoofd vol watten). Ik heb hem opengemaakt

[vingerhoedje]

Dank je Marianne , had nog niet in de vitrine gekeken.
Ga dat snel doen en mijn pakje open maken.

[Gethtrien]

Hi HI HI lees het nu pas, waarschijnlijk ben ik de enige die net pas mijn pakketje heb opengemaakt.

000 Elly lig in een deuk van jou verhaaltje, geweldig!

[Lenie]

gisteren heb ik het pakje klaar gelegd om het vanmorgen meteen open te maken.
maar ja, zoals dat vaak gebeurd bij mij leg ik het klaar en omdat we altijd aan het fröbelen zijn komt er iets op te liggen
vanmorgen gezocht en ja hoor onder de quiltblokken lag de grote vlop
snel open gemaakt en er zat een leuke wijnzak in en 2 gastendoekjes en een mooie kaart.
super bedankt borduurvriendin, ik ben er erg blij mee.

[Grietje8]

Leuk verhaal Elly. Helemaal TOP.
Zie het al voor me hoor Ans, maar ook alle anderen die de spanning niet langer verdragen.
Foto's nemen en vol bewondering kijken nu.

[SnowBunny]

waaaaaaaaah ik had beter tot morgen kunnen wachten met kijken wat er op het forum te zien is, ik ontplof zowat van nieuwsgierigheid nu, waaaaaaaaah!!!!

heb net de foto's gezien die er al online staan, wauw........................... onwijs leuk!!!